Honden ras(sen) slechte voorspellers voor gedrag

Er werden 11 delen in het DNA geïdentificeerd die sterk verbonden zijn met gedragskenmerken, zoals hoe trainbaar een bepaalde hond is of hoeveel hij/zij blaft maar geen enkele was specifiek voor een bepaald hondenras.

Voor enkele factoren hadden voorouders wel impact. Bijvoorbeeld bij honden die gefokt zijn voor een specifiek doel zoals jagen, hoeden, bewaken of trekken. Door duizenden jaren selectief te fokken op speciale taken zijn deze invloeden overerfd in generaties. Maar ander gedrag, zoals beschreven in conventionele raskenmerken op internet en boeken, vertoonden bijna geen verband. Het hondenras is onbeduidend belangrijk bij sociaal gedrag of hoe een hond zich gedraagt als gevolg van angst of prikkels die het dier oncomfortabel maken.

Karakter en gedrag zijn maar deels genetisch bepaald en vooral afhankelijk van omgeving en opvoeding. Dus wat de fokker ook weet te vertellen over het ras, de aard van de hond wordt thuis bij de eigenaar gemaakt.

Ongeveer 25 procent van de variatie in gedragingen van honden is het gevolg van erfelijkheid, maar hondenrassen zijn in slechts 9% doorslaggevend voor gedrag concluderen de onderzoekers.

Een intrigerende bevinding was dat de sociale omgang van honden met mensen "ongelooflijk erfelijk is", maar geen verband houdt met het hondenras.

Factoren als leeftijd, geslacht, opvoeding en omgeving hebben veel meer invloed op gedrag dan het hondenras.

Ondanks dat sommige eigenschappen sterker voorkwamen bij bepaalde hondenrassen bleken de verschillen tussen individuen binnen een ras zo groot dat het hondenras geen goede voorspeller bleek voor gedrag.

Bijzonder laag was het verband tussen hondenrassen en hoe waarschijnlijk deze zich agressief gaan gedragen wat gevolgen zou moeten hebben voor de manier waarop de samenleving 'gevaarlijke honden' behandelt en de stigma's die deze hondenrassen hebben.

Fysieke eigenschappen werden echter vijf keer vaker voorspeld door het hondenras dan gedrag. De vorm van oren of kop, de kleur en kwaliteit van de vacht en zijn omvang worden voor het grootste deel bepaald door genen - niet of hij vriendelijk dan wel agressief is.

We weten dat honden een rijk emotioneel leven leiden en stoornissen ervaren. Net als wij hebben zij (fysieke) problemen en angsten die zich uiten in gedrag. Daarom zouden eigenaren meer met de hond voor zich moeten werken. Je adopteert een individu en niet een hondenras waar je mee moet leren omgaan en leven.

Toch is het hondenras niet helemaal onbelangrijk als je een bepaalde hond kiest. Een husky nemen als je maar 15 minuten per dag met hem/haar kunt lopen is geen goed idee maar het hondenras gaat niet vertellen of wij blij gaan zijn met een hond of een hond met ons.

Conclusie van het onderzoek luidt dan ook dat elke hond uniek is en op basis van individualisme moet worden benaderd.